Goede voornemens: verbeterplan of hartsverlangen?
Doelen stellen
Aan het begin van een fris, schoon nieuw jaar zit ik weer vol goede voornemens. Ik ben vol goede moed om ze vol te houden tot ik mijn doel heb behaald! Meer sporten, meer tijd voor mijn dochter, toewijding aan mijn persoonlijke en spirituele ontwikkeling…..
Wegzakkende motivatie
Uit ervaring weet ik dat de toewijding en discipline na een aantal weken weer langzaam wegzakken.
Hoe komt dat toch?
Doel stellen als verbeterplan
Mijmerend over deze vraag, besefte ik dat de meeste doelen die ik me voorneem beginnen vanuit dat er met mij iets niet ok is. En dat moet verbeterd worden. Als ik meer aandacht aan mijn dochter geef dan ben ik een betere moeder. Mijzelf verbeteren wordt dan een doel op zich en hangt nergens mee samen. Niet zo gek dat de discipline op een gegeven moment wegzakt.
Verlangen naar kwaliteit
Als ik mijn aandacht dieper naar binnen richt met de vraag ‘waar doe ik dit nu echt voor?’, dan zie ik dat deze doelen in de kern verwijzingen zijn naar een heel ander doel. Ze houden verband met iets wat heel wezenlijk voor mij is. Het verlangen om tijd met mijn dochter te hebben, is omdat ik verbondenheid in onze relatie belangrijk vind.
Mijn kwaliteit gaat overal heen
Dan wordt het perspectief ineens veel groter. Ik vind het namelijk belangrijk dat verbondenheid in elke relatie gestalte krijgt. Dan heeft de motivatie om aan dit doel te werken ook een totaal andere kwaliteit! Wat startte als een verbeterplan, blijkt een hartsverlangen!
Hoe is dit voor jou?
Van waaruit stel jij je doelen?
Heleen Hulscher
